Kuran-ı Kerim » 2 / BAKARA - 140

أَمْ
تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ
وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ
أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ
اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ

Em
tekûlûne inne ibrâhîme ve ismâîle ve ishâka ve ya’kûbe vel esbâta kânû
hûden ev nasârâ kul e entum a’lemu emillâh(emillâhu), ve men azlemu
mimmen keteme şehâdeten indehu minallâh(minallâhi), ve mâllâhu bi
gâfilin ammâ ta’melûn(ta’melûne).

1.	em	: yoksa, veya
2.	tekûlûne	: diyorsunuz, söylüyorsunuz
3.	inne	: muhakkak
4.	ibrâhîme	: İbrâhîm
5.	ve ismâîle	: ve İsmail
6.	ve ishâka	: ve İshak
7.	ve ya'kûbe ve esbâta	: ve Yâkub ve torunları
8.	kânû	: oldular, idiler
9.	hûden	: yahudi
10.	ev nasârâ	: veya hristiyan
11.	kul	: de, söyle
12.	e entum	: siz mi
13.	a'lemu	: daha iyi bilir
14.	em(i)	: yoksa, veya
15.	allâhu	: Allah
16.	ve men azlemu	: ve kim daha zalim
17.	mimmen (min men)	: o kimseden
18.	keteme	: ketmetti, gizledi, sakladı
19.	şehâdeten	: şahitlik
20.	inde-hu	: onun yanında, katında
21.	min allâhi	: Allah'tan
22.	ve mâ allâhu	: ve Allah değildir
23.	bi gâfilin	: gâfil, farkında olmayan
24.	ammâ (an mâ)	: şey(ler)den
25.	ta'melûne	: siz yapıyorsunuz