Kuran-ı Kerim » 2 / BAKARA - 164

إِنَّ
فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ
وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ
النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا
بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ
وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ
وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

İnne
fî halkıs semâvâti vel ardı vahtilâfil leyli ven nehâri vel fulkilletî
tecrî fîl bahri bimâ yenfeun nâse ve mâ enzelallâhu mines semâi min
mâin fe ahyâ bihil arda ba’de mevtihâ ve besse fîhâ min kulli
dâbbe(dâbbetin), ve tasrîfir riyâhı ves sehâbil musahhari beynes semâi
vel ardı le âyâtin li kavmin ya’kılûn(ya’kılûne).

1.	inne	: muhakkak ki
2.	fî halkı	: yaratılışta
3.	es semâvâti	: semalar, gökler
4.	ve el ardı	: ve arz, yeryüzü
5.	ve ihtilâfi	: ve ihtilâflı (karşılıklı) olması, birbiri ardınca gelmesi
6.	el leyli	: gece
7.	ve en nehâri	: ve gündüz
8.	ve el fulki	: ve gemiler
9.	elletî	: o ki, ki o
10.	tecrî	: akar, gider, yüzer
11.	fî el bahri	: denizde
12.	bimâ	: dolayısıyla, sebebiyle, ..... yaparak
13.	yenfeu	: fayda verir
14.	en nâse	: insanlar
15.	ve mâ	: ve şeyi
16.	enzele allâhu	: Allah indirdi
17.	min es semâi	: semadan, gökten
18.	min mâin	: sudan, suyu
19.	fe ahyâ bi-hi	: böylece onunla hayat verdı, diriltti
20.	el arda	: arz, yeryüzü, toprak
21.	ba'de	: sonra
22.	mevti-hâ	: onun ölümü
23.	ve besse	: ve yaydı
24.	fî-hâ	: orada
25.	min kulli	: hepsinden
26.	dâbbetin	: (yürüyen) hayvanlar
27.	ve tasrîfi	: ve esmesi
28.	er riyâhı	: rüzgâr(lar)
29.	ve es sehâbi	: ve bulutlar
30.	el musahhari	: emre amade kılınmış olan
31.	beyne	: arasında
32.	es semâi	: sema, gökyüzü
33.	ve el ardı	: ve yeryüzü
34.	le âyâtin	: elbette âyetler, kanıtlar, deliller
35.	li kavmin	: bir kavim için
36.	ya'kılûne	: akıl ederler